‘Zo, ik vertrek naar mijn tweede ploegendienst’, grap ik zo af en toe als ik het werk gedag zeg om de kinderen van school te plukken. Een grap met harde kern van waarheid. Drie kinderen in goede banen leiden, huishouden doen, koken, het lijkt thuis verdorie net op werken.
Onder de rook van Zwolle, middenin een prachtige krul van de IJssel, ligt het dorpje Zalk. Vooral bekend vanwege Klazien, want die kwam uut Zalk. Het kruidenvrouwtje genoot op een gegeven moment zoveel populariteit dat Wim de Bie er een fraaie persiflage op maakte in Keek op de week. Berendien kwam uit het fictieve Wisp, maar Zalk bestaat dus echt en het ligt aan een dijk langs de IJssel. Fantastische ingrediënten voor een fietser.
Eind van de middag. De mannen rozig van de zon, weg- en waterbouwkundige werkzaamheden, zwemsessies en de hitte in de auto. De ramen van de auto staan open, uit de luidsprekers knalt een hitsige elektronische deun.
Wie ‘A’ zegt, schijnt ook ‘B’ te moeten zeggen. Wie stoer beweert een heel alfabet te gaan fotograferen, moet nog een paar letters verder gaan. Aan de ene kant inspirerend, maar tegelijkertijd ligt de gekte als een hongerig dier op de loer.
Prachtig eigenlijk, hoe langgerekte wegen, spoorlijnen, kanalen en meer zaken van substantiële lengte verdwijnen in de horizon.
Letters op bijzondere wijze vastleggen is absoluut geen revolutionair fotografiethema. Maar wel bijzonder leuk. Zo heeft technologiewebsite Mashable een alfabet verzameld van foto’s die met een iPhone zijn gemaakt. Een prachtig alfabet.
Op de dijk langs de IJssel richting Zalk speurden de ogen naar het plaatsnaambord van dit dorpje. Hier was namelijk sprake van een missie. De fiets moest op de foto met de witte letters ‘Zalk’ op de blauwe achtergrond.
Rare jongens, die Friezen. De echte Friezen schijnen de neiging te hebben zich te willen afzonderen van de rest van Nederland. Praten een taal die niet de onze is. Geeft niets, we gunnen iedereen zijn uitzonderingspositie.
Een alledaags tafereel is het onderwerp van vandaag. Uitzicht op het smeltproces van een klompje boter. Niets bijzonders van een afstand.
Lente: tijd voor groei-explosies in de natuur. Maar ook voor het snoeien voor het groeien en bloeien.
Zaterdagochtend rond negen uur. Mooi weer, maar nog behoorlijk koud. Ik ga helpen een vijver een tweede leven te geven. Mijn mannen zijn meegegaan met de opdracht vies te worden.
Een race tegen de klok was het ritje van vandaag. Een uur had ik. Meer een sprint dus dan een serieuze training. Zo hard mogelijk naar Ruinerwold, Havelte, Nijeveen en weer terug naar Meppel.
run2function vindt instagram fijn!
