Grijs
Grijze dag, grijze gedachten, grijze gevoelens. Uit pure balorigheid de blik omhoog gewend. Niet om hulp te vragen aan een schepper, maar om te zien of het wolkendek wel grijs genoeg is.
Grijze dag, grijze gedachten, grijze gevoelens. Uit pure balorigheid de blik omhoog gewend. Niet om hulp te vragen aan een schepper, maar om te zien of het wolkendek wel grijs genoeg is.
Een schaapskudde is niet direct een aanblik die je in een stad verwacht. Toch huisvest Meppel delen van het jaar schapen.
Een slimme fietser kijkt eerst hoe de wind waait en plant dan een rit. Goede raad als je iets te kiezen hebt, maar als het doel al vaststaat, rest slechts volharding aan de geplande koers.
Het kerkplein is vol oranje mensen en alle tafels op de terrassen lijken bezet. We hebben echter geluk: in een hoekje staat een exemplaar op ons te wachten.
Bijna negentig kilometer gefietst naar een vriendin die tijdelijk in Harderwijk woont. Heerlijke kilometers, maar ook vermoeiende. Zon, temperatuur en de wind deden hun best mij veel calorieën te laten verbranden.
Als aan het begin van het voorjaar de vijver van de Zwarte Dennen krioelt van de kikkervisjes, gaan we op jacht. Nou ja, één keer scheppen om de buit binnen te halen, is niet echt jagen natuurlijk.
Ieder jaar kappen we de klimop halverwege genadeloos af. Het maakt deze plant weinig uit. Het is namelijk een woekeraar.
De Lichtmis. Een naam voor een plek waar een bijzondere gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Lang geleden natuurlijk.
Het letterproject inspireert en frustreert. Toen ik begin deze week het parkeerterrein van mijn werk naderde per fiets, zag ik opeens dat de bomenrij voor het kantoor een enorme ‘W’ vormt. Onontkoombaar leek de vorm toen.
Het waait nog steeds hard vandaag. Het oefenritje om de spieren te ontdoen van de inspanningen van gisteren wordt daarom met het nodige respect voor de natuurkrachten uitgezet.
Josse en Tamas die de ene salto na de andere maken, het is letterlijk een alledaags gezicht hier in de tuin. Waarom ik gisteren de mobiele camera pakte, weet ik dus niet. Feit is dat er al filmend een mooie act ontstond tussen vader/cameraman en zijn twee acteurs van eigen vlees en bloed.
Terwijl aan de achterkant van het huis de lucht dreigender en dreigender donker kleurde, vloog de hemel aan de voorkant in brand. Enerzijds flitste de hemel kortstondig fel wit, anderzijds ontstond een ‘brandlucht’.
run2function vindt instagram fijn!