Mac at work
Wij Mac-gebruikers weten als geen ander dat je heel serieus werk kunt afleveren met een computer van Apple. Je zou uiteraard bijna vergeten dat het echt werk is, want het werkt gewoon erg prettig op z’n sappige machine.
Wij Mac-gebruikers weten als geen ander dat je heel serieus werk kunt afleveren met een computer van Apple. Je zou uiteraard bijna vergeten dat het echt werk is, want het werkt gewoon erg prettig op z’n sappige machine.
Het was vandaag een kleurrijke dag. Deze woensdag ging roze van start, toonde zich overdag van zijn blauwe kant, ging diepgeel naar het einde toe en gaf een donkerroze en bijna paars slotakkoord.
Het team van Umai heeft vandaag twee heerlijke potjes waterpolo laten zien. De eerste wedstrijd tegen Heerenveen was al genieten. Fanatieke inzet, strijd om de bal en de juiste positie waren de ingrediënten waarmee de pupillen 1 de Friezen een lesje waterpolo leerden.
Josse en Tamas moesten vanavond even apart spelen. Op zich niets bijzonders. Het is hier in huis regel dat de tweeling delen van de dag gescheiden doorbrengt. Al kun je je afvragen hoe gescheiden ze dan eigenlijk zijn.
Ik ga even op herhaling. We gaan terug naar het sfeervolle landgoed Gorp en Rovert. Een plek waar de tijd echt nog heeft stilgestaan. Het lijkt niet zo heel goed onderhouden allemaal hier, maar dat maakt het wat mij betreft juist zo mooi.
Vanuit de auto zag ik gisteren hier en daar goed ingepakte wielrenners het landschap doorklieven. Het weer was dan ook prachtig: koud, maar droog en voorzien van een zonnetje. Ik kreeg er ook zin in. Mijn besluit stond vast: als het droog zou zijn, moest er vandaag gefietst worden.
Het was koud vandaag. Een dag dat het woord ‘gevoelstemperatuur’ weer eens echt iets voorstelt. Het weerhield ons er niet van om een heerlijke, lange wandeling te maken door het landgoed Gorp en Rovert ten zuiden van Goirle.
'We hoeven de lichten niet aan op de fiets, pap’, zei Umai vanochtend blij verrast. Het was me een halfuur eerder ook al opgevallen.
De vuile was doen, ik vind het een lekker karweitje. Was sorteren, wasjes draaien, ophangen aan rekken, kleerhangers, verwarmingsbuizen, afhalen en opvouwen, ik doe het vrijwel altijd zonder morren.
Ons huis heeft er een bewoner bij. Miljoenen bewoners waarschijnlijk. Een virus. Vond eerst een tijdelijke verblijfplaats in Umai. Nu alweer een paar dagen in mijn lijf.
Op weg naar school viel mijn blik gisteren al op een blauw gedrocht in de gracht. Het katachtige wezen ligt ter hoogte van de dierenwinkel. Een stunt van de eigenaar, bedacht ik door de vies miezerige regen op weg naar het werk.
Aan de rand van het industrieterrein waar ik werk, ingeklemd tussen de diepliggende A32, het Meppeler Bos en de spoorlijn naar Hoogeveen, ligt de boerderij met de naam ‘Blankenstein’.
run2function vindt instagram fijn!