Langs de rivier – Esther Kinsky
Als Esther Kinsky verhuist naar een buitenwijk van Londen, betekent dat de start van lange wandelingen langs de rivier Lea. Haar waarnemingen schetsen niet alleen de rafelranden van een wereldstad, maar ook het leven van de immigranten die langs de rivier een bestaan in stand trachten te houden.
Esther kinsky is een raswaarnemer, met het talent om de kleinste details van de wereld om haar heen op knap bloemrijke wijze te beschrijven. Al doende brengt ze haar eigen leven als kind langs een Duitse rivier tot leven en roept ze een sterk beeld op van de rivier Lea, die langs de noordelijke en oostelijke randen van Londen slingert, de rommelige buitenwijken van een wereldstad afsnijdend van de waterige en soms vage buitengebieden richting zee, die soms lijken op natuur, een andere keer een voorbeeld zijn van tot stilstand gekomen stedelijke ambities, maar altijd ambigue blijken.
Bekend raken met enorme lappen van een wereldstad die niemand kent die er als toerist verre van is gebleven, is alleen al het lezen van ‘Langs de rivier’ waard. Toegegeven, het is een lange reis en je moet als lezer houden van of misschien zelfs wel bestand zijn tegen de kleurrijke en bewust overdachte omschrijvingen van zaken die Kinsky opvallen onderweg, maar als je daarmee een geheel nieuw inzicht krijgt in een stad die je dacht te kennen, kun je daar niet echt over vallen, toch?
Misschien zijn het ontbreken van een verhaallijn, de bijna volledige afwezigheid van conversaties en het beklemmende gevoel van eenzaamheid die dat oproept, plus een wegblijvend plot wel beren op weg naar het uitlezen van ‘Langs de rivier’. De twijfelaars onderweg zou ik willen stimuleren om toch vooral door te lezen. ‘Langs de rivier’ is namelijk naast alle hiervoor benoemde positieve punten, vooral ook een oproep om met aandacht en onthaast de wereld om je heen waar te nemen.
