Kijk eens goed naar een boom
‘Kijk eens goed naar een boom’ is een zin, of althans wat ik me kan herinneren dat de zin was die ik las, in een boek van een verlicht persoon, wiens naam ik ben vergeten, maar deze les verbazingwekkend genoeg niet.
Niet dat ik er dagelijks mee bezig ben, de opdracht om eens goed naar een boom te kijken spuit zo af en toe omhoog. Soms sta ik er letterlijk bij stil, vaak genoeg zet ik mijn leven met een glimlach voort zonder de boom goed bekeken te hebben.
Hoe doe je dat eigenlijk, een boom goed bekijken? Of beter: hoe bekijk je een boom eigenlijk, dat goed is iets dat ik er volgens mij nu heb bij verzonnen, een extraatje dat de opdracht alleen maar lastiger maakt.
Wat de goeroe met vergeten naam volgens mij bedoelde, was om naar een boom te kijken op een manier die een boom echt recht doet. Dat blijkt nog knap lastig. Want wat zie je als een boom bekijkt? Ja, een boom natuurlijk en met die constatering denderen met lichtsnelheid alle kwalificaties, termen, wetenswaardigheden, oordelen en afspraken over wat een boom is je hersenpan binnen. Ik voel de meewarige blik van de verlichte schrijver in mijn rug prikken.
Het dichtst in de buurt van de opdracht ben ik jaren terug geweest, denk ik. Vanuit mijn kantoortje op industrieterrein Blankenstijn zag ik in de verte een enorme boom staan. De blik bleef er lang op rusten. Ik bedacht me hoe groot die boom eigenlijk was, als ie van zo’n afstand nog zo groot overkwam, en toen kwam het besef hoe groots dit leven was waar mijn blik in was vast komen te zitten. Ik herinner me een gevoel van opkomende angst, al is een kolossaal ontzag voor die grootsheid misschien een betere omschrijving.
Heb ik daarmee een boom ‘goed’ bekeken? Ik vrees dat de verlichte persoon mij zou antwoorden met een liefdevolle, maar helaas niet veel minder meewarige blik. Ik weet het antwoord ook niet, en volgens mij is er ook helemaal geen antwoord op deze vraag. Ik laat het voorlopig maar bij de constatering dat heel af en toe een boom me extra opvalt, me om de een of andere reden raakt, en die bomen noem ik dan ietwat pathetisch, maar zeer gemeend, mijn vrienden.
