Het smelt – Lize Spit
Lize Spit schildert in ‘Het smelt’ een beklemmend plattelandsleven, hunkering naar contact, met weinig maar wel intens beleefde lichtpuntjes van warmte. Plus een gebeurtenis die zorgt voor wraak op een compleet dorp.
Het is vrijwel direct duidelijk dat in ‘Het smelt’ de hoofdpersoon Eva iets groots gaat ondernemen in het dorp op het Belgische platteland waar ze is opgegroeid. Wat precies blijft lange tijd onduidelijk, de drijfveer treft hetzelfde lot. Het verhaal dat Eva vertelt wisselt van de aanloop naar de terugkeer naar haar geboortedorp, naar het leven dat zijn daar leefde.
Veel bijzonders gebeurde er niet, en warmte tussen mensen was schaars. Twee ouders met een drankprobleem, meer bezig met henzelf dan hun drie kinderen, zusje Tesje waar ze wel een band mee heeft, maar die steeds meer en dwingendere dwangneuroses ontwikkelt, tot op het pint dat Vera en haar oudere broer Jolan haar naar een ziekenhuis brengen om ervoor te zorgen dat ze de zorg krijgt die ze verdient.
Haar vriendschap met het paardenmeisje Elisa is ook best raadselachtig en is vooral een lichtpuntje in het leven van Eva door de oma van Elisa, waar Eva altijd welkom is en mag mee-eten tussen de middag. Eva vindt er de warmte die ze bij haar eigen moeder mist, totdat Elisa naar een school in een andere woonplaats gaat. Het is een bijna terloopse mededeling, maar je voelt als lezer de pijn.
En dan is er nog haar vriendschap met Laurens en Pim. In het begin lijken het echte vrienden, maar gaandeweg vraag je als lezer steeds meer af waarom de twee jongens Eva erbij willen hebben. En heeft het ook iets pijnlijks waarom Eva bij Laurens en Pim blijft hangen.
Maar is dit alles genoeg om wraak te nemen op een heel dorp? Het verhaal van deze drie dorpsgenoten, met Elisa als kanalisator, leidt uiteindelijk tot een heftige ontknoping, waarvan je dan ook weer kunt afvragen waar die heftigheid nu weer vandaan komt. Maar de wraakgevoelens snap je er weer wel door.
