Het ministerie voor de toekomst

De aarde draait rond in een toekomst die akelig dicht bij onze huidige realiteit ligt. De doelstellingen van het verdrag van Parijs zijn helaas al een gepasseerd station, lokaal zijn er heus wel mooie initiatieven, maar de allesbepalende rode draad is nog steeds dat de opwarming van moedertje aarde in rap tempo doorgaat. Om het tij te keren, richt de Verenigde Naties het ministerie voor de toekomst op. Het doel van deze organisatie is om de huidige en vooral ook de toekomstige generaties bewoners een leefbare planneet te bezorgen.

Kort na de oprichting van het ministerie van de toekomst vindt de eerste apocalyptische ramp plaats. In India zorgt een enorme hittegolf dagenlang voor een natteboltemperatuur van 35 graden en miljoenen Indiërs sterven door oververhitting. De ramp is in India de opmaat naar een politieke omwenteling, de opkomst van ecologische initiatieven, een regering die een wereldwijd zwaar omstreden methode toepast om het land en de rest van de wereld een paar graden af te koelen, en ook de geboorte van een op ecologische en sociologische waarden gestoelde terroristische organisatie De kinderen van Kali.

De indringend beschreven ramp in India vermoedt de start van de zoveelste dystopische roman over de ondergang van de aarde. Gelukkig is ‘Het ministerie van de toekomst’ dat helemaal niet. Aan de hand van persoonlijke verslagen van mensen die erbij waren leren we van de projecten die de opwarming van de planeet kunnen vertragen, stoppen en soms zelfs omkeren. We ervaren de tegenslagen, de rampen die helaas nog steeds gebeuren, maar ook de energie van mensen die hun kennis en ervaring inzetten om lokaal, regionaal en soms ook wereldwijd een kleine maar belangrijke bijdrage te leveren om de aarde van de ondergang te redden.

Kim Stanley Robinson maakt ook korte metten met de mensen die hun niet handelen goedpraten door te redeneren dat technologische vondsten onze toekomst veilig gaan stellen, althans zo ervaar ik het. Alle oplossingen die worden beschreven, klinken niet alleen haalbaar, ze zijn ook met bestaande technologieën te realiseren. Principieel is er weinig dat massale adaptie van deze oplossingen in de weg staat.

Toch is er meer nodig, realiseert ook het ministerie voor de toekomst zich. Politiek moeten er dingen veranderen, de centrale banken van minimaal de belangrijkste landen moeten om, en misschien is er zelfs een nieuwe religie nodig. Alles dat bijdraagt aan een fijne toekomst voor de aardbewoners, is welkom. Het bijzondere aan het verhaal van Robinson is dat het midden in een proces met nog verre van zekere afloop eindigt, maar dat je als lezer ervan overtuigd bent dat de redding van Moeder Aarde kan lukken. Wat een fijne gedachte!